Yolda

 Bir öğlen sıcağının altında, alın teriyle ekmeğini yoğuran insanın dingin bekleyişi.  Pazara düşen her ses, başka bir hikâyenin yankısı. 

Marakeş çarşısında açılış töreni.

Ne diyordu Ahmet Erhan? 

"Toprak bile, gök bile, deniz bile  

Bir yerde yorulur  

Bırak kalsın süpürge duvarda,  

Sabun kovada  

Anne, gel yanıma otur. "

Şehir uyanık, ben uykulu... Olur öyle...

"Minareden, barikattan, selvi dalından..."

Kendi derdi yetmiyor, balıkların mutsuzluğuna da kendini ortak ediyor. İnsanoğlu çüş misali!